Zwijg!

Ruim dertig jaar op een heel fijne manier gewerkt in het onderwijs, maar de laatste jaren wordt het toch een beetje teveel allemaal. De vele administratieprogramma's en de bijna individuele manier van werken breken menig leerkracht op. De druk van vorderingen maken is killing en deze stress zorgt meerdere malen voor langdurige uitval.

Geen nood.

Er is een uitweg.

De algemeen directeur roept je op gesprek en in deze eerste confrontatie is hij meedogenloos en kraakt jouw professionaliteit van de laatste jaren genadeloos af.  Een tweede gesprek wordt gepland om te spreken over een exit-plan.

Opdracht: Zwijg!

Na een aantal weken is jouw boosheid een beetje gezakt en wil je eigenlijk niet meer terug naar die verschrikkelijke werkvloer. De man is nu wat milder en duwt je de regeling nogmaals onder ogen.

Financieel is het goed, maar de leerkracht tekent er zelf voor dat hij niet meer kan voldoen aan de huidige beroepseisen en tekent tevens ook voor een zwijgplicht....

Door de achteruitgang druipt hij af. Deze nederlaag blijft hem achtervolgen, maar hij moet er in zijn eentje mee zien te dealen. De opdracht luidt immers:

Zwijg!

(waarheid, helaas,voor een stuk of twaalf leerkrachten die werkten bij de stichting waar ik ook ooit deel van uitmaakte)