Wim
Overbuurman van mijn werk
Niets ontging hem in de buurt
Bemoeide zich met alles
Zijn hart maande hem tot rust
Wim
Pal voor zijn gezin
Trots op beide kinderen
En zeker op verdere kroost
Dan sprak hij echt vanuit zijn hart
Wim
Ik mocht hem graag
En sprak hem vaak
En bracht hem tot bedaren
Maar zijn hart kwam stil te staan
Munne vriend
Zei opa als we speelden
Als hij supporterde langs de lijn
Munne vriend
Zei opa als we spraken
Als we mijmerden over de tijd
Munne vriend
Ben ik verloren
Nu opa er niet meer zal zijn
Vreselijk
Onmogelijk
Het kan toch niet zo zijn dat zo'n brok energie
Zo'n fantastische meid die mensen alleen maar kracht geeft
Dat die er nu niet meer is?
Die bron
Die uitstraling
Zal toch altijd
Op elk moment dat we aan haar denken
Steeds weer aan ons wat energie geven om verder te kunnen gaan?
Noortje is hier niet meer
Maar Noortje is nog intenser in zoveel gedachten
En ze troost
Ze heelt
Ze troost en ze heelt onophoudelijk
Onuitputtelijk
Ze zal nooit opgeven en iedereen die ook maar even aan haar denkt
Zal ze troosten
Het kan niet waar zijn dat alles plots verdwenen is
We kunnen niet anders dan geloven dat ze zich vastklampt in ontelbare harten
Om te helpen
Om ons te laten voelen dat ze er is
Telkens als we haar beeld, haar ogen, haar lach weer voor ons zien
Moeten we weten dat ze er is
Voor jou
Voor jou en voor jou
Onophoudelijk
Onuitputtelijk
Ze zal altijd Noortje blijven
Die fantastische meid
Die energie gaf alleen al door er te zijn
Alleen al door je aan te kijken
En dat zal blijven
Dat is mogelijk
Noortje
Elke dag weer
Het was in schooljaar 73-74 dat
Thieu klas 5a had en ik 5b
We samen de jongens hadden voor handenarbeid
De meisjes haakten, breiden of punnikten bij Bonita
Alleen Thieu mocht de stencilmachine repareren en draaien
Alleen Thieu liep dus vaak met inkthanden rond..
Toen al onze techneut
Toen al had hij alle tijd voor zijn werk
Zelfs woensdag tussen de middag nauwelijks tijd om te eten
Meteen terug naar zijn geliefde werkplek
Het was in het schooljaar 09-10 dat
Thieu mij verwelkomde in zijn klas toen ik even binnenviel
Hij legde het werk stil en vertelde de groep
Hoe wij samen gestart waren
Hoe lang dat al geleden was
Hoeveel plezier we hadden op de verschillende kampen
En, voegde hij er aan het eind aan toe
Hij gaat het langer volhouden dan ik
Ik probeerde hem nog op te peppen
Maar verliet de school met een brok in mijn keel
Het was pas geleden in het JBZ
Rustig één op één haalden we herinneringen op
Thieu kon zijn tranen niet bedwingen
En weer mijmerden we over nog meer hilarische momenten
We lachten
Maar als het maar even stil viel
Nam de donkere realiteit het weer over
En ik wilde wel oppeppen
En hij wilde ook wel hopen
Maar
Thieu
Je hebt nu alle tijd en alle rust
Maar wil je nog iets voor mij doen?
Maak net zoveel foto's als toen je hier was
Dan kun je mij straks
Als ik jou nog ooit tegenkom
Laten zien hoe het was
In de tijd datt jij daar arriveerde
Wadlopers naar Schiermonnikoog:
Wat ben jij mooi vandaag
Ja
Het oog wil ook wad
Waarheen
Gemeen
Want deuren
Verscheuren
Mijn verstand
Ik zoek
Vervloek
Want muren
Verduren
Mijn geschreeuw
Hoe nutteloos
Verscheurend
Geschreeuw
Want
De deur van de eeuw
Wijst naar ruimten
Zonder ramen
Zonder muren
Zonder iets
Leeg
Oneindig
Rusteloos
Hij draaide,
hij schreeuwde,
hij piepte en het kraakte
De gedachte van onze kunstenaar
Chaos
Hij zocht,
hij ontwarde,
hij versmolt en het paste
De gedachte van onze kunstenaar
Creatie
Maar
De gedachten van onze kunstenaar
draaide,
schreeuwde,
piepte en kraakte
Chaos
Hij zocht,
hij wilde,
hij zocht en hij zocht
Creaties vervaagden
in steeds dikkere mist
Dat wilde nog wel,
maar hij wilde niet meer.
(voor Joris 11052024)