Mijn dagelijks leven · 04. december 2020
De holle stad Met een duidelijk doel fiets ik naar de toch altijd gezellige hoofdstad van Brabant, maar meteen wanneer ik het centrum nader krijg ik datzelfde gevoel als laatst in de supermarkt: een slechte science fiction filmset. Het is leeg in de altijd drukke straten. Het is beangstigend leeg in de winkels. Het lijken holle ruimtes waar ik overal verlangende ogen van het personeel boven hun mondkapjes naar de deur zie loeren en mij als het ware naar binnen willen schreeuwen, maar het geluid...
Mijn dagelijks leven · 18. november 2020
IN EEN BRABANTS STEMLOKAAL In de gang van dit stemlokaal-in-schoolgebouw sta ik in de rij. Een waarnemer houdt vanaf hier het stemlokaal in de gaten en als de stemgerechtigden daar verdwenen zijn mag een volgende verder lopen. Wanneer ik bijna aan de beurt ben wordt mij door deze man verzocht een mondkapje op te doen. Ik zeg hem vriendelijk dat ik dat niet zal doen en voeg er terloops nog even aan toe dat het niet verplicht is. “Doe het dan voor ons”, is zijn smekende reactie. Ik vraag hem...
Mijn dagelijks leven · 09. augustus 2020
We hadden afgesproken om zaterdag een route te gaan lopen en ik was de gelukkige om die wandeling uit te zoeken. Hoe dichter de zaterdag naderde hoe zekerder we werden van het weer. De hittegolf zou zijn hoogtepunt hebben bereikt op die bewuste dag, waardoor ik enige aanpassingen moest doen aan de planning. Ten eerste niet al teveel lopen in de palle zon, maar ook het liefst niet al te ver weg zodat we vroeg konden aanvangen met de uitdaging. De wekker liep af om acht uur en binnen het uur...
Mijn dagelijks leven · 04. augustus 2019
Ken je die paus die naar bedevaartplaats Lapa in Portugal zou gaan? Hij ging niet. Deze catastrofe heeft zich voltrokken in 1998. Vijfhonderd jaar na een verschijning van Maria, zou een enorm religieus feest in dit pittoreske Portugese dorpje een finale beleven met de komst van Paus Johannes Paulus II. Een enorm altaar werd opgetrokken, een kapel en prachtig aangeklede toeschouwersvelden voor de te verwachte duizenden en duizenden gelovigen. De lange laan van dat altaar naar de kerk in het...
Het is vier uur in de middag en, na een lange autorit naar de top van El Teide op Tenerife, lig ik op mijn buik op een verstelbaar bedje aan het zwembad, genietend van de heerlijke warmte van de zon en denkend aan de regen in het stormachtige vaderland. Na een klein kwartiertje hoor ik allerlei heftige geluiden naast me. Aan het zuchten en kreunen kan ik het niet horen, maar uit de luttele woorden die daar tussendoor mijn gehoororganen bereiken, kan ik opmaken dat het om een ‘Welsh-woman’...
We hebben een fascinerende autorit gemaakt op het eiland Tenerife. Vooral de weg door Masca is een schitterende ervaring in deze fabelachtige omgeving met enorme vulkanische rotsformaties die al rijkelijk begroeid zijn. Elke draai in de weg biedt een hernieuwd ongelooflijk, adembenemend uitzicht. Maar nu rijden we de drukte van Los Cristianos weer in richting ons hotel. Het grootste probleem is hier het parkeren. Bij het hotel zijn een stuk of tien plekken, maar daar maak je op deze tijd van de...
Frank Verschillende momenten op de dag flitst het door mijn hoofd. Heel even. Heel even is er een soort vraagteken dat het niet meer mogelijk is om naar jou toe te rijden om.... Heel even denk ik dan: “Maar dat kan toch niet waar zijn?” Het zijn maar fracties van seconden en dan sta ik op de grond en weet ik het weer wat dood betekent. Vreemd dat ik al drie jaar weet dat jouw ziekte je zal slopen. Dat niemand, zeker niet met deze agressieve vorm, dit zal kunnen winnen. Meerdere keren hebben...
Mijn dagelijks leven · 09. november 2018
Het schijnt zo te zijn dat we speciale geuren ergens in een ‘mapje’ in onze hersenen opslaan om ze zodoende nooit meer te vergeten. Ik had laatst zo’n ervaring waardoor dat mapje van mij plots weer werd geopend. We maakten een korte wandeling bij ons in de omgeving en omdat we nogal avontuurlijk van geest zijn, sloegen we een voor ons onbekend pad in wat ons, bleek even later, langs de Dommel zou leiden. Het smalle pad lag er prachtig bij en was, door het veelvuldige gebruik van andere...
Om kwart over drie heb ik afgesproken op de hoek van de Hirschengraben (rare taal dat Zwitsers) en de Künstlergasse in hartje Zürich, om mijn kleinkind Sam, 8 jaar, op te halen om samen naar de tennistraining te gaan. Hij heeft dan de hele middag al met zijn klas in het zwembad gelegen, maar dat deert hem niet, als hij maar kan sporten. Ik heb een papiertje waarop de nummers van de tram en van de aansluitende bus staan en ik weet inmiddels ook hoe het ticketapparaat werkt. Precies op tijd...
Mijn dagelijks leven · 06. september 2018
Het is al weer een aantal jaren geleden dat mijn moeder op 96 jarige leeftijd ons allen verliet. Een liefdevolle moeder met een enorme algemene kennis en een voorliefde voor alle feitjes over de hele familie. Ze kende alle namen van neven en nichtjes en hun kinderen, belde zo nu en dan eens op hoe het ermee was en straalde altijd wanneer je haar met een bezoek verblijdde. Aan gesprekstof geen gebrek, maar ze hoorde van jou ook graag iets nieuws, zodat ze bij anderen weer wat meer te vertellen...