Het digitale kind, met de 'twenty-first-century-skills', dat nu de basisschool bezoekt eist een andere manier van aanpak. En dat is mijns inziens niet de aanpak van nòg meer 'digital skills'.
Een andere manier moet ze wegtrekken uit hun 'second-life' en bewust maken van wat er zoal in de 'real world' te vinden is. Een manier die ze ook weghaalt uit dat overwegend taal-reken-onderwijs. Een manier die ervoor zorgt dat ze krijgen wat ze nodig hebben.
Sinds de invoering van het digitale bord met daarnaast de enorme prestatiedruk op de basisvakken taal en rekenen, is het kind nog meer gedoemd om binnen de muren van de school te blijven 'leren'.
Leerkrachten bezwijken bijna onder de administratiedruk, hebben daardoor veel minder energie over voor die activiteiten die deze digi-kinderen zo enorm hard nodig hebben en dat leidt vervolgens weer tot verdere gedragsproblemen bij die kinderen en dat vreet weer extra energie van de leerkracht en....
Er zijn gelukkig in ons onderwijsland nog wel mensen die dit zien en er vervolgens ook wat mee gaan doen en dan heb ik het hier echt over iets totaal anders.
Utopisch?:
In het dorp heeft een brand gewoed in een oude voormalige wasserij aan de Dommel.
De leerkracht belt een opa van een van de kinderen die ooit in een wasserij heeft gewerkt, vraagt de brandweer, die toch nog steeds op de plek moet controleren of het uitkomt en informeert de tussenschoolse opvang en natuurlijk de directie van zijn plannen.
Na de pauze, de taal- en rekenactiviteiten zijn achter de rug, trekken ze hun jassen aan en lopen naar de verbrande resten van het ooit zo mooie pand. De brandweer vertelt hen over hoe zij te werk zijn gegaan en over de mogelijke, met vuurwerk spelende daders die zijn opgepakt. Kinderen wordt gevraagd om het terrein nog maar een keer uit te kammen op zoek naar 'bewijs' en ieder mag in een plastic zakje een aandenken aan deze brand meenemen. Daarna komt opa in beeld en vertelt, terwijl de kinderen hun meegenomen lunch verorberen, over het ketelhuis waar de stoommachine in heeft gestaan en waar de brand ontstaan was. Hoe het wasgoed daar vroeger werd schoongemaakt met water uit de ernaast stromende Dommel. En waar in het dorp nog meer van deze oude wasserijen te vinden zijn. Een flesje wordt gevuld met het water uit de rivier voor nader onderzoek op school. Dit alles wordt door een paar leerlingen met de schoolcamera's vastgelegd voor ieders logboek.....
Ouders, ga in je geheugen eens na hoe vaak jullie onder schooltijd buiten bivakkeerden voor 'andere' activiteiten en vergelijk dat eens met je kind van nu.
Het wordt er naar mijn herinneringen niet echt beter op terwijl het steeds noodzakelijker is.
Want neem nu een gewone sprinkhaan.
Als ikzelf als kind op school niet met de groep buiten sprinkhanen ging vangen, dan vond ik ze na schooltijd wel met vriendjes als we door de weilanden liepen. Ik snoof de geur van deze ongecultiveerde stukjes wei en voelde de sprinkhaan in mijn dichtgehouden hand kriebelen. Die bruine vingen we regelmatig, maar die grote groene, daar was wat meer lef voor nodig om die te pakken.
Maar als een kind nu niet met school de natuur in gaat...
Het moet naar buiten!
Reactie schrijven