· 

Einde SKIPOS-gevoel

SKIPOS fuseert met SKOH: Cadans-primair

Einde van het SKIPOS-gevoel 

 

Waarschijnlijk ergens in de beginjaren negentig van de vorige eeuw kwam de samenwerking tussen, toen nog, tien basisscholen in de gemeente Sint-Michielsgestel tot stand en werd SKIPOS geboren.

Voor de meeste leerkrachten gebeurde dat ietwat ver van hun bed en hoorden ze van hun directeuren wat er zoal ‘daar boven’ werd afgesproken. Maar, toen de organisatie er eenmaal stond ging men inzien dat er nog een andere doelstelling waardevol zou kunnen zijn: de teams dichter bij elkaar brengen. 

De SKIPOS-dag was geboren. 

Ik weet nog dat de toenmalig algemeen directeur mij vertelde dat er een SKIPOS-gevoel gekweekt moest worden, waardoor men van elkaars talenten zou kunnen profiteren. 

Een prachtige doelstelling, maar wat je vooral op die SKIPOS-dagen zag waren afzonderlijke teams die zoveel mogelijk bij elkaar probeerden te blijven. De dagactiviteiten, workshops, eten, workshops en een afsluitende voorstelling wakkerden die bindende vlam niet erg aan. 

Men was zich er onvoldoende van bewust dat de werkvloer, zeer terecht, veel waarde hechtte aan hun eigen teams en dat ook wilde koesteren. 

Wanneer je deze doelstelling wilde behalen zou dat vuur van boven naar beneden moeten overslaan, maar ikzelf heb zeker de eerste tien jaar van deze bestuurlijke samenwerking steeds het gevoel gehad dat tussen de laag van leidinggevenden en de werkvloer een brede brandgang heeft gelegen die prima deed waar het voor bedoeld was: het vuur tegenhouden.

 

Is er dan nooit een SKIPOS-gevoel geweest?

Niet echt, is mijn mening.

Wel worden er heden ten dage talenten ingezet in meerdere scholen en op SKIPOS dagen en kent men elkaar een stuk beter. Maar bij dat laatste ligt iets anders aan ten grondslag dan een versterkt SKIPOS-gevoel.

Veel leerkrachten zijn in de loop der jaren vrijwillig of ‘op bevel’ verkast naar een andere school binnen de stichting en hebben zodoende meerdere professionele en vriendschappelijke connecties. 

Door een gebrek aan ouderenbeleid hebben de laatste jaren tientallen SKIPOS-medewerkers via een achterdeur (WOPO-regeling) de stichting verlaten en kijken het liefst niet meer terug naar hun vaak prachtige loopbaan, omdat ze als het ware afgeserveerd zijn. Daar zie je helaas een SKIPOS-gevoel van nul-komma-nul. 

 

Wanneer ik bij mijzelf, na al zes jaar genietend van mijn pensioen, terugkijk naar mijn gevoel, moet ik zeker zeggen dat dat vuur in mij wel degelijk brandde. Dat ik dat had met mijn collega’s binnen ons team en later ook met mijn collega’s binnen het directie-overleg en, niet onbelangrijk, ook met leerkrachten van andere scholen waar ik regelmatig binnenwandelde, maar toch bleef ook voor mij het eigen teambelang voorop staan en dat heb ik ook steeds vol overgave verdedigd.

 

Nu staat men voor een nog grotere, zoniet onmogelijke opdracht om het Cadans-primair-gevoel uit te dragen in een nog grotere stichting. Van Middelrode tot Biezenmortel. 

Globalisme in onderwijswereld...

Worden de gele hesjes al besteld ?...

 

Reactie schrijven

Commentaren: 1
  • #1

    Linda vd koevering (vrijdag, 08 maart 2019 08:01)

    Tja Hans , tijden veranderen he ... zullen we maar zeggen .. toen ja toen was alles anders , en nee niet dat het nu niet goed is maar misschien omdat ik nu geen leerling ben maar ouder van 3 leerlingen op dezelfde school als toen ...